Słynny amerykański rysownik Thomas Nast był na przyjęciu w gronie przyjaciół. Ktoś zaproponował, by narysował karykatury wszystkich uczestników przyjęcia.
Śmiałymi, szybkimi pociągnięciami ołówka naszkicował podobizny obecnych. Potem puścił rysunki w obieg, by każdy mógł się im przyjrzeć. Było przy tym sporo śmiechu i żartów. Stało się jednak coś niespodziewanego. Każdy był w stanie rozpoznać wszystkich innych, ale tylko nieliczni – samych siebie.
Jeśli chodzi o samopoznanie, wszyscy wydajemy się dziwnie ślepi. Nie widzimy siebie równie wyraźnie, jak postrzegają nas inni. Po prostu nie dostrzegamy swoich głównych cech – słabych i mocnych punktów – takimi, jakie są w rzeczywistości.
Autor nieznany
Co myślicie po przeczytaniu tekstu?
Jaka mądrość płynie do Was z tego tekstu?
Co chcecie wziąć z tego tekstu dla siebie?
Co kategorycznie odrzucicie?
Co z tym zrobicie dalej?
Proszę podzielcie się przemyśleniami – jestem niezwykle ciekawa.
Najnowsze komentarze